కలగూర గంప

 

నేను కవిని కాదు కవిత్వం రాయడానికి

నేను జ్ఞానిని కాదు సూక్తిబోధ చేయడానికి

ఛందోరీతి లేదు నా రాతకి

తపోశక్తి లేదు నా మాటకి

సమాజమే నా గురువు సమాజమే నా ప్రేరణ

సమాజమే నా విషయఖని సమాజమే నా దోరణి

సమాజ విషయాలను సామాన్య ప్రజకు

సరళముగా విన్నవించాలనేదే నా తపన! 

——-

అధర్మ పక్షాన అన్నదమ్ములునూరైనా

ఉపయోగమేల ఉప్పునీటివోలె!

ధర్మనిరతి తోడ ఒక్కడైనను చాలు

మత్తగజంబుల మదమనర్చగ! 

——-

విజ్ఞానము పెరిగిపోయే విచక్షణ తరిగిపోయే

ఆలోచన లేకపోయే అడవులు కరిగిపోయే!

పరిసరాలు కలుషితమాయే ప్రకృతి కోపగించే

ప్రపంచానికి మూడినట్టే పద్దతి మారకుంటే! 

——

నీ రూపు మధురం నీ రుచి మధురం 

నీవుండ నా ఇంట నా వంట పండే

పప్పు చేసిన కానీ పచ్చడైనను కానీ

కూర వండిన కానీ చారు చేసిన కానీ 

సలాడులో నీవే సాండ్విచ్చులో నీవే

అగ్రతాంబూలంబు అన్ని కాయగూరల్లో!

ఆహా అంటున్నామని అలుసై పోతిమా

దరి చేరలేనంత ధర లెందుకమ్మా

బెట్టు వదిలి మా బుట్టలో చెరమ్మా

కమ్మనీ వంటయై కంచంలో రావమ్మా

మాయమ్మ టమాట మమ్ము కరుణించమ్మా!

———

నీకన్నా తోపెవ్వడూ నీ గూర్చి తెలువంగ

నీ తెలివి నీ తెగువ నీడలా నీ తోడు!

పరుల వెక్కిరింతలు పట్టించుకోకుండా

అడుగేయి ముందుకు అనుకున్నది సాధించ!

———

ఎటువైపు చూసిన ఎర్రటి మట్టి నేలలు

కక్షలు తెంచిన కుత్తుకల రక్తపు గుర్తులా?

కనుచూపు మేర కనిపించని చెట్టు చేమ 

తొలకరి జల్లుకు తడారిన పుడమి చూపు!

——-

తెరిచిన రెప్ప మూసే వరకు

జీవితమంతా జగన్నాటకం!

బంధాలంటూ భాద్యతలంటూ

పలు పలు పాత్రల పోషణలో

రంగమార్తాండులం రంగస్థలాన!

———

దురాక్రమణల దౌర్జన్యం 

దడ పుట్టిస్తున్న ద్రవ్యోల్బణం

అలుముకుంటున్న ఆర్ధిక మాంద్యం

పురుడు పోసుకునే ప్రపంచం

పురిటి నొప్పులతో కొత్త సంవత్సరం!

——-

కాలగర్భంలో కరిగిపోయింది

ఎప్పటిలానే మరో ఏడాది!

చేదూ తీపీ కలగలుపుగా 

చెరెను మదిలో జ్ఞాపకంగా!

——

ఏ శిల్పి కన్నాడో ఈ శిలను

అమరుడాయెను తన కళతో!

శిరస్సులు తెంచే ఉన్మాదం

పొందదెప్పుడూ అమరత్వం!

——

రాళ్ళ దిబ్బలు కావవి రత్నాల రాశుల గాధ

రాజసం నిండిన రాయల ఉత్కృష్ట పాలన

అసమాన కవితాపాటవాల అష్ట దిగ్గజాలు!

———

మిడిమిడి జ్ఞానపు మూర్ఖపు వెధవలు

భావ స్వేచ్ఛయంటు బలుపు మాటలు

పరుల మనోభావాలు పట్టని శుంఠలు

పబ్లిసిటీకై పాకులాటలు!

——-

రహదారేదైనా ప్రమాదానికి ఉండదు భేదం

శిరస్త్రాణం, కాదది అలంకార భూషణం

కాపాడును నీ ప్రాణం ప్రమాదమందున

ధరించు ప్రయాణాన దయచేసి నీవారి కోసం!

——

శిలైనా బాధ పడలేదు అహల్య

రాముడు ఉన్నాడన్న నమ్మకంతో!

కురుసేనకి భయ పడలేదు పార్థుడు

కృష్ణుడు ఉన్నాడన్న నమ్మకంతో!

నమ్మకం అమ్మ వంటిది!

నిజ జీవితంలో నటించకు

నమ్మిన వారిని మోసగించకు

అమ్మ విలువను దిగజార్చకు!

——

నాలో ఏదో తెలియని వెలితి

నాలో నాకే కలిగెను అలజడి

నలుగురి నడుమ ఉన్నను కూడా

నాలో నేను లేనని పించే!

నేనిక్కడే నా మనసెక్కడో

నా తోడు లేదు నే ఊసులాడ

నన్ను నన్నుగా చూడని వారితో

నలిగి పోయే నాలోని హృదయం!

నాలోని కలలు కల్లలైపోగా

నాకై నేను బ్రతకలే ఏనాడు

నిన్నటి నేను కలగా మిగలగ

నాకు కలుగునా రేపటి ఉదయం!

——

నిన్న-నేడు తోడున్నావు

పగలు-రాత్రి తోడైనావు!

నిను విడిచి, నిను మరచి

ఉండలేదు క్షణకాలం!

నీవు లేని నేను ఊహించలేదు!

అయ్యాను అంతలా బానిసను నీకు

విధి వెక్కిరించే, నిను మాయం చేసే

నీ జ్ఞాపకాలు నను తొలిచి వేసే

మరుపైనా రాదే, నేనేమి చేసేది!

——